هنرجو در قاب برنامه جویبار شبکه چهارم سیما...

برای آموزش مفاهیم قرآنی و الهی به کودکان و نوجوانان باید طرحی نو درانداخت...

پژوهشگر برجسته فرهنگی - اجتماعی کشورمان حمید هنرجو در برنامه زنده جویبار شبکه چهار سیما ضمن اشاره به نقش خانواده ها در تربیت قرآنی و اسلامی گفت : قرآن و منویات دینی را باید متناسب با ظرفیت و درک مخاطبان بیان کرد، در ادبیات و هنر کودکان و نوجوانان نیز نمی توان از این نکته مهم غفلت کرد.

این دکترین مهدویت افزود: شتابزدگی و تحکم در تبیین دین و مفاهیم قرآنی برای نوباوگان، جواب نمی دهد و بایستی با متد روز آموزشی دنیا به این مهم اقدام نمود .هنرجو اضافه کرد :مراکز علمی و دانشگاهی ما در حوزه هنر و ادبیات معاصر و بعد از انقلاب دچار غفلت هستند و نیاز است در این زمینه، گام هایی اساسی برداشته شود.

این عضو سابق شورای تالیف کتب درسی در ادامه نظام نمره محور در آموزش و پرورش را عاملی  دانست که به فرزندان این کشور  لطمه وارد کرده است و کودکان و نوجوانان  وقت ، انرژی و توان مطالعه خارج از حیطه تحصیلی را ندارد و باید برای آموزش به روز دانش آموزان طرحی نو درانداخت.
هنرجو ادامه داد لازم نیست به یکباره همه مفاهیم دینی در همان کودکی به کودکان دیکته شود، زیرا هنر و ادبیات آمده است تا غیر مستقیم به بیان محتوای سالم و واثق بپردازد.

حمید هنرجو در پایان گفت :شعر و هنر و ادبیات کودک، بنیه اندیشگی و بینش فرزندان کشورمان را تقویت می کند و نباید آن را دست کم گرفت،شعر و هنر و ادبیات کودک، بنیه اندیشگی و بینش فرزندان کشورمان را تقویت می کند و نباید آن را دست کم گرفت و برای استفاده دقیق تر از این مهم باید برنامه ریزی دقیق تری صورت پذیرد ....

...

کمیسیون فرهنگی ، چندنفر خبره ...
نبود ?!
عضوگیری کمیسیون های مجلس، موضوع داغ این روزهاست
بازهم طبق سنوات گذشته، "کمیسیون فرهنگی" تنها کمیسیونی است که متاسفانه کارت دعوتش از مهمان ها برگشت می خورد!

برای یک بار هم که شده، کاش مرجعی عالی و علمی این معضل  را بررسی کند که علت سبک شمردن کمیسیون فرهنگی! 

( با آن همه زیر مجموعه) ، و بی رغبتی نمایندگان مردم به عضویت درآن چیست!؟
 آیا مصوباتش بی اثر و فاقد تضمین اجرایی است؟ یا به قول خیلی ها "نان و آب" ندارد! 
فیلمسازی به نقل از یک نماینده گفته：عضویت درکمیسیون فرهنگی مجلس، رزومه پر و پیمانی حساب نمی شود و ...، افسوس! به کجا رسیده ایم !؟

 علی رغم توصیه های مکرر مبنی بر اهمیت فرهنگ، در خانه قانونگذاری کشور شاهد رویگردانی از این قلمرو حیاتی هستیم.

موضوع"ولنگاری فرهنگ" از سوی رهبری در دیدار با نمایندگان دوره دهم همین تازگی ها مطرح شده است ، به اضافه موکدات قبلی از سوی دیگر علماء ، اندیشمندان، نخبگان و فرزندان دلسوز جامعه.
تا جایی که یادم می آید، اکثریت وزرای فرهنگ و ارشاد اسلامی در باب این اهمیت، در دوره صدارت خود حرف برای گفتن داشته اند، یکی از مهجوریت فرهنگ گفته، دیگری از بودجه کم، آن یکی موازی کاری فرهنگی را موضوع گلایه قرار داده، به راستی گره کار، کجاست!

نکته کمتر به زبان آمده که با کمی خوشبینی( و صرف نظر از نان و آب و  رزومه و اینکه این مطالب، در شان منتخبین مردم نیست)، این است که بگوییم ساحت فرهنگ، با شمول بالا و مراتب والایش، عزیزان را برای عضویت در کمیسیونی که قرار است حیات و ممات فرهنگ را رصد کرده و دراین خصوص، قانون وضع کنند و نظارت بر متولیان و متصدیان آن داشته باشند، دچار تردید یا بعضا واهمه و نگرانی می کند که آیا حقیقتا از دانش(غیر مدرکی) موثر و وجاهت و وثاقت لازم برخوردارند!؟ 

چرا که اگر"فرهنگ" به درستی مراقبت و تقویت شود، خروجی اش، آنقدر افتخارآمیز خواهد بود که به امنیت ملی و رفاه اقتصادی و توسعه سیاسی و ارتقای اعتقادی جامعه نیز - در عمل - کمک کند، اگر عطش کافی برای نشستن بر صندلی های این کمیسیون مظلوم! وجود ندارد ، حقیقتا جای هزار درد و دریغ است.
از سویی، عدم راه یابی نخبگان فکر و فرهنگ به عرصه تصمیم سازیهای کلان کشور و قوه ای که به تعبیر امام - باید در راس امور باشد - پاسخی دیگر به این پرسش است... که چرا کمیسیون فرهنگی مجلس، خواهان ندارد!؟

تشییع یک آرمان...

تشییع یک آرمان...
حقیقتا از لابلای این همه مطلب و اظهارنظر که درباره محمدحسین ممتحنی مشهور به حمیدسبزواری در مطبوعات و محافل، نوشته و گفته شد، هیچکدام پسندم نشد که اینجا بنویسم و درشگفتی ام که حافظه ها چقدرقوی اند در عصر عجیب آلزایمر!

که این حجم از توصیفات و تحسین ها و تقدیرها را بایگانی می کنند تا روز موعود! روز سفر شاعر سرود درد و لابد ترجیح می دهند در زمان زندگی اش چیزی نگویند! 
سالها پیش در رسانه ای تیتر زدم：شاعر بامرگ تیتر می شود! اما هیاهوی متجاهران و سیاست بازان، همیشه پررنگ!

اگر می نویسم امروز یک آرمان را تشییع کردیم، حرف دلم است و باور جدی و شخصی ام.
 بارها دیده بودم صلابت و حتی برافروختنش در بحث، مقابل مطالبی که  تخریب اصل و فرع در آنها، توامان بود، شهیدان را نه در شعار، که به واقع دوست داشت و آنها را چراغ هدایت جامعه می دانست.
تعداد گفتگوهای رسانه ای ام با او یادم نیست، همچنین افتخار دعوت از ایشان برای حضور در مجامع فرهنگی و هنری و جشنواره های ملی و منطقه ای؛ از جمله کنگره سراسری شعر مادر، ایام مبارک میلاد حضرت فاطمه زهرا (س)  که سال هشتاد و چهار در ملایر برگزار شد .

دم گرمش در شعرخوانی، آه سردش از نارسایی های فرهنگی و معضلات اجتماعی و نصایح پدرانه اش در جمع های خودمانی، خاطره هایی فراموش نشدنی است.

شعر، برای او صرفا جنبه ادبیت نداشت اگرچه زبان محکم اشعار و درونمایه حماسی سرودهایش، از او ادیبی تثبیت شده ساخت، شعر حمید سبزواری، تریبونی ایدیولوژیک و نیرومند در صحنه دفاع از ارزشها و افشاگر ضدارزشهاست. 

دو دهه پایانی عمرش در محافل و جلسات، علاوه بر شعرخوانی، چندکلامی هم صحبت می کرد که البته برخی برنمی تابیدند و این ویژگی استاد را بهانه ای برای بایکوت او قرار می دادند! 
در حالی که از هر منظر، باید این حق برای یک پیشکسوت فرهنگ و ادب و دارای سوابق مبارزاتی قبل از انقلاب و صاحب ده ها اثر درخشان در حوزه شعر و سرود و ... محترم شمرده می شد.

اکنون، زیر سایه درخت نشستن و تعریف از پولاد آبدیده شده در کوره گداخته و نسلی که آماج طعنه ها و تهمت های رنگ به رنگ شد و می شود، ساده ترین و معقول ترین کاری است که می شود کرد!
 امیدوارم این نام ها و گام ها بی هیچ بخل و جرح و تعدیلی در تاریخ معاصر ایرانمان به ثبت برسد و به افزایش آگاهی نسل های جدید کمک کند.

آخرین موضوع به یادماندنی هم بگویم و بگذرم... اهدای کتابی از سوی استاد به "جشنواره نذر کتاب، نشر دانایی" که سال گذشته توسط جمعیت فرهنگی،اجتماعی صبح ملایر در این شهرستان برگزار شد.